tek başına

dikilmiş köy meydanına

öylesine gururlu

kadın bakışlı

sırtında bohçasıyla

göğe çarpacak sanki

ne dağlar ovalar dereler gördü

karanlık susuz

yüreğinde ağıdı

eşeğinden arta kalan

dağ keçisi sanki

zıpkın vurmuş her taşa

çaresizlik dememiş

geçmek için ötesine

dikine vurmuş yolunu

ortasından ikiye bölmüş dağları